Open Door 15de Wing

Je moet ervan houden, van vliegtuigen.
Maar dat geldt voor alles. Ik houd er dus wel van en reisde afgelopen zaterdag met een vriend af naar het in België gelegen Melsbroek waar de Open Door 15de Wing plaatsvond vanwege haar 65ste verjaardag.

De Airbus A330-300 die de Belgian Air Force rijk is, was één van de bezienswaardigheden.
De inrichting ervan komt sterk overeen met die van ‘onze blauwe’, oftewel de KLM. Voorin dus comfortabele brede stoelen met veel beenruimte, vervolgens een schot en daarachter de op één gepropte smalletjes. Op die smalletjes mogen de soldaten zitten. Of nee, daar móeten de soldaten zitten.
Die comfortabele brede stoelen met veel beenruimte zijn namelijk gereserveerd voor de lieden met veel strepen en sterren. Ook als deze mensen niet meevliegen mag een eenvoudig militair zich niet behaaglijk nestelen in de stoelen van de business class: Unterschied muss sein.

De Embraers ERJ 135 en 145 waarin uitsluitend topmilitairen, regeringsfunctionarissen en mensen van de koninklijke familie worden vervoerd, waren eveneens te zien.
Een kijkje daarin was ons niet gegund.
Terwijl de beide kisten glansden in het zonlicht dacht ik aan de glitter binnenin de Gulfstream IV waarin bij ons de ministers, Kamerleden en generaals worden vervoerd.
Deze zakenjet met zijn draaibare witlederen fauteuils en gepolitoerde klaptafeltjes, ooit eigendom van respectievelijk een Arabische sjeik en een lingeriefabrikant, gaat de verkoop in als gevolg van de komende bezuinigingsoperatie bij onze krijgsmacht.
Onze hotemetoten moeten dus gebruik gaan maken van commerciële vluchten. Of dat goedkoper is, is de vraag als het gaat om kleine vliegvelden in ontwikkelingslanden of bezoeken bij militaire missies.
Onze ministers mogen nog wel gebruik maken van het Nederlandse regeringsvliegtuig, een Fokker 70, maar dat wordt geheid dringen met onze Willem Alexander, Máxima en Beatrix. Alleen al voor het geldig houden van zijn vliegbrevet kruipt onze koning graag als copiloot achter de stuurknuppel van deze jet. Alhoewel hij speciaal daarvoor ook wel valt te spotten in deze Fokker-soort waarmee KLM Cityhopper op een groot aantal Europese bestemmingen vliegt.

Turbopropvliegtuigen waren volop vertegenwoordigd tijdens de Open Door, vooral in de vorm van de Lockheed C-130 Hercules.
De Canadezen, de Britten, de Denen en ook de Nederlanders hadden zo’n transportvliegtuig afgevaardigd.
Op hetzelfde platform exposeerden de Belgen met het toestel dat een Sioux-Indiaan als embleem van de 15de Wing draagt en waarbij op de staart geschilderd is: ‘C130H 40 years, Hercules, celebrating the past, shaping the future’. In de lucht gaven de Belgen demo’s met vier andere Herculessen uit hun vloot.

Bij de aanblik van deze viermotorige kisten met hun lobbesachtige uitstraling, ontkom ik er nooit aan om een moment te denken aan Julio Poch, die Argentijns-Nederlandse verkeersvlieger die tijdens zijn laatste vlucht voor Transavia op de luchthaven van Valencia werd gearresteerd op verdenking van medeplichtigheid aan dodenvluchten.
De viermotorige Hercules zou mogelijk destijds door de Argentijnse junta voor dit lugubere doel zijn ingezet, maar er worden in dit verband ook diverse andere kisten genoemd. Het zou je maar gebeuren, uit een vliegtuig gegooid worden!
Het is echter nog altijd niet rechtmatig en onomstotelijk bewezen dat Julio Poch zich hieraan schuldig heeft gemaakt. Stel dat de man inderdaad onschuldig is, net zoals destijds Lucia de Berk die ooit levenslang met tbs kreeg opgelegd op basis van (mis)interpretaties.
Het zou je maar gebeuren, jaren onschuldig vastzitten!

Heli’s waren er ook zat bij de Open Door.
Daarmee gaf de politie acte de présence. Of nee, ik moet het anders zeggen, daarmee vierde de Dienst Luchtsteun van de federale politie haar 20ste verjaardag.
Haar collega’s uit Nederland, Duitsland en Frankrijk exposeerden met enkele van hun wentelwieken, de Belgische hermandad gaf onder meer een demonstratie van materiaaltransport onder de helikopter door middel van de Cargo Sling, alsook het winchen (optakelen en laten zakken) van personen én een hond.
Het dier kwispelde honderden slagen in de rondte, soepel en breed. Nee, dat betekent niet dat hij er alleen maar lol in had, het geeft ook aan dat hij onderdanig en een tikje angstig was. Kwispelen doet een hond als hij in een conflictsituatie verkeert waarbij hij twijfelt tussen één of meer gedragssystemen. Zeg maar een manier van draaien.

FedEx Federal Express pakte uit met één van haar vele Boeings 757-200. Wie de kist wilde bezichtigen kreeg de kans zich te laten fotograferen met de Wilson Volleybal uit de film Cast Away waaraan de vrachtmaatschappij in 2003 haar medewerking verleende.
Of de bal besmet was, het lijkt me niet, maar geen mens wilde ermee op de gevoelige plaat. Ook ik niet. Ik heb niet zoveel met ballen. Voetbal, volleybal, korfbal: het interesseert mij werkelijk geen bal.
FedEx heeft op een manier geschiedenis geschreven die pas echt indruk op me heeft gemaakt. In 2005 besteedde de tv-serie Air Crash Investigation er een aflevering aan met als titel Fight for your life.
Op 7 april 1994 stapte een suïcidale medewerker van het bedrijf aan boord van een DC-10-30F op weg naar Californië. Zijn huwelijk was op de klippen gelopen, zijn kinderen zag hij niet meer en hij moest als boordwerktuigkundige werken terwijl hij een vliegbrevet had. Zijn kinderen gunde hij nog wel een toekomst. Daarom besloot hij zichzelf om te laten komen bij een vliegtuigongeluk, waarna zijn nabestaanden een schadevergoeding konden eisen.
De bemanning van vlucht 705 kon onmogelijk vermoeden wat hen te wachten stond toen hun collega bij hen in de cockpit plaatsnam. Enkele minuten na de start sloeg de man toe. Met hamers en een harpoen beukte hij in op de flightcrew. Er ontstond een enorm gevecht met heel veel bloed. Eén van de vliegers, een voormalig straaljagerpiloot, haalde allerlei toeren met de kist uit om de belager uit balans te brengen: scherpe bochten, stijg- en dalingshoeken van meer dan geoorloofd en snelheden van vér boven het toegestane maximum. Onder een hoek van 135 graden bleef de DC-10 nog steeds in de lucht. Uiteindelijk kon de bemanning de kaper overmeesteren en werd doorgevlogen naar het vliegveld van Memphis. De landing was overigens ook moeilijk: vanwege de hoeveelheid brandstof die nog aan boord was, woog het vliegtuig veel meer dan het landingsgestel kon dragen.

Na afloop kregen de drie FedEx-bemanningsleden een onderscheiding voor hun dapperheid en moed. Deze Gold Medal Award is de hoogste onderscheiding die een civiele vlieger kan krijgen. Gevlogen hebben zij nooit meer omdat zij te erg waren toegetakeld om nog ooit een vliegtuig veilig te kunnen besturen. Hun ‘collega’ werd een jaar later levenslang veroordeeld voor poging tot moord en vliegtuigkaping.
Het toestel heeft de bijna-ramp wel prima overleefd. Nadat het was voorzien van een nieuw interieur werd het weer opgenomen in de vloot. Vandaag de dag vliegt deze oersterke kist (registratienummer N306FE) nog steeds! Wat mij betreft had FedEx ons verrast met de aanwezigheid van deze trouwe diender.
Maar ook zonder dat was het al met al een leuke dag, met patatten en mosselen tot besluit.

Kopfoto: Lieneke ˜Koornstra