Er viel weer eens wat te winnen.
Een iPhone 6S dit keer.
Daar moest je wel wat voor doen. Het bericht delen en liken op Facebook. De gewenste kleur aangeven: Silver, Space Gray, Gold of Rose Gold. Je persoonlijke gegevens invullen.
Te begrijpen want als je de gelukkige winnaar bent, moeten ze natuurlijk weten bij wie ze de smartphone kunnen afleveren.
Maar dan komt het: je moest ermee akkoord gaan dat Adaptive Limited en al haar sponsoren je per post, telefoon en/of email kunnen informeren over interessante aanbiedingen. Even doorklikken maakte duidelijk dat het maar liefst om zeventien sponsoren ging: net zo veel sponsoren als er iPhones waren te winnen.
‘Ze hebben als demo’s in onze winkel gestaan, de verpakking is geopend waardoor ze niet meer verkocht kunnen worden’, schreef Apple Nederlands.
Ja, met een s erachter.
Een nepbericht dus, een HOAX. Het bericht werd 2855 keer gedeeld en 1631 mensen reageerden persoonlijk. De meeste stemmen gingen naar zilver en goud, een enkeling maakte het niet uit en ook was er iemand die zwart verkiest. Helaas, pindakaas, maar die kleur was er niet bij. Geen enkele kleur in feite.
Dit soort acties komen vaker voorbij op Facebook, HOAX of niet. Zijn iPhones niet de inzet, dan wel vakantiereisjes, auto’s, goodybags, jacuzzi’s, appeltaarten, noem het maar op.
Een van mijn vriendinnen heeft onlangs zo’n vakantiereisje gewonnen.
Het kan dus wel.
Er zijn mensen waarbij zo ongeveer de hele tijdlijn met winacties is gevuld. Een prijs betalen in de vorm van een overdosis aan flutshit in je mailbox, is het minste wat je eraan overhoudt. Met een beetje pech word je slachtoffer van like-farming en wordt achter jouw like een URL gezet waardoor je ineens een heel andere pagina leuk vindt dan je dacht. Vervolgens wordt je account gehackt met alle ellende van dien.
Ik heb sowieso geen zin om van mijn Facebook-pagina een soort reclamezuil te maken.
De keren dat ik aan een loterij meedeed, werd ik er ook niet beter van.
Een van mijn vriendinnen wel. Zij won maar liefst 100.000 gulden. Gevolg: ze zei haar baan op, begon een rechtenstudie en verdient haar kostje al weer vele jaren als advocaat. Nee, dit is niet diezelfde vriendin die onlangs dat vakantiereisje won.
Er bestaan mensen die meer dan eens iets winnen. En dan heb ik het niet eens over zo’n lullige Postcode IJsprijs die een bevriend echtpaar onlangs in de wacht sleepte. Bij de Postcodeloterij noemen ze dat doodleuk ‘de warmste prijs’. Vier minicups van het merk Ben & Jerry’s. ‘Niet te pruimen’, aldus de mannelijke helft van het echtpaar. Hij ging niet naar de aangegeven Appie om het zoethoudertje op te halen.
Maar er zijn dus mensen die echt meer dan eens een werkelijk leuke prijs winnen. Een schoonzus van mijn zus had dat geluk. Eén keer de 100.000 en enkele jaren later nog eens 50.000 gulden rijker.
Een vroegere collega trok op de kermis graag aan de touwtjes. Steevast succes. Een pluche beer, een pop, een trapauto, altijd prijs. Niet dat ik om dit soort spul zat te springen, maar het fascineerde me wel, zeker omdat ik altijd misgreep.
Ik heb wel eens geprobeerd een Dikke van Dale te winnen. Daarvoor moest je een puzzel oplossen. De nacht nadat ik de oplossing had ingestuurd, droomde ik dat ik op een boot zat. Er kwam een helikopter aan gevlogen. Een groot net vol Dikke van Dale’s werd naar buiten getakeld, vlak voor de boeg van het schip waarop ik me bevond. Met een plons verdween het net in het water. De droom kwam uit: ik had geen prijs.
Voor mijn verjaardag kreeg ik ooit een staatslot van 25 gulden. Nee, dat leverde me ook geen rode cent op. Zondegeld vond ik het, veel liever had ik een platen- of boekenbon gehad.
Als ik die grote oranje vis op tv weer voorbij zie komen, mijmer ik er wel eens over om zo’n grote prijs te winnen. Nee, ik zou geen andere auto kopen, mijn iPhone 5 kan best nog even mee en op een jacuzzi zit ik evenmin te wachten. Maar een leuke reserve voor mijn oude dag waarmee ik zo nu en dan ook nog eens in stilte enig goed kan doen, dat lijkt mij niet verkeerd.
Toch laat ik me door de vette vis die ze tv kijkend Nederland listig voorhouden, niet meer verleiden. Sindsdien heb ik heel wat minder te verliezen.
Loterijen zijn opium voor het volk. Doe mij maar een ijsje. Nee, geen ‘warmste prijs’ maar gewoon een echt lekker ijsje. Je weet wel, zo’n knapperig hoorntje met drie zelf uitgekozen bolletjes ijs erop.
_02.jpg){kind=link}