C + B
Nadat de elpee ‘Groeten uit Grollo’ van Cuby & the Blizzards uitkwam, verschenen deze magische tekens op talloze muren in het land, als eerbetoon aan deze Nederlandse bluesgroep.
Voor mij stond het weekend ook in het teken van C + B. Of eerder van B + C. Want ik reisde af naar Groningen en Assen om de expo’s te zien, gewijd aan respectievelijk het popidool Bowie en de blueslegende Cuby.
‘David Bowie is’ luidt de titel van de tentoonstelling in het Groninger Museum. Dat klinkt nu Bowie onlangs is overleden minder fijn.
Bij binnenkomst wordt een hoofdtelefoon uitgereikt die interactief is en zo voor een persoonlijke soundtrack bij de getoonde beelden zorgt. Lopend langs concertposters, platenhoezen, krantenknipsels, teksten en schilderijen van de hand van Bowie, videoclips en excentrieke kostuums, hoor ik zijn nummers en fragmenten uit interviews. De veelzijdigheid van deze man spat eraf.
Nooit eerder heb ik me gerealiseerd hoezeer hij het thema gender op de kaart zette. Tegelijkertijd wordt me duidelijk waarom hij me als tiener en twintiger nooit echt aansprak, zelfs eerder afstootte. Mijn eigen worsteling met de beeldvorming waaraan ik had te voldoen vanwege het feit dat ik een meisje was stond haaks op de wijze waarop deze man zich opmaakte en uitdoste. Toen leverde dat eerder onbegrip op dan het inzicht van de eenheid die zich onder tegenstellingen verbergt. ‘Ik wilde een soort katalysator zijn’, hoor ik zijn stem in de hoofdtelefoon. En ja, zeker in deze expo kan ik zien dat Bowie zich ervoor heeft ingezet het genderthema op positieve wijze te beïnvloeden.
De trap op lopend naar de volgende verdieping lijkt het even of er een concert aan de gang is. En dat in een museum! Maar doe je de hoofdtelefoon af dan is het ineens muisstil. Het doet er niets aan af dat mensen net als bij een liveoptreden staan mee te bewegen op de muziek en dat enkele fans op de grond zitten te kijken naar de beelden van Bowie en zijn band.
De muziek komt me wel tegemoet in het Drents Museum als ik de pijltjes volg richting expo ‘Window of my eyes’. Ook hier een veelheid aan concertposters, platenhoezen en krantenknipsels. Verder worden originele instrumenten van Cuby and the Blizzards tentoongesteld. Op koffers uit de tijd waarin in Nederland werd afgerekend met Calvijn en de spruitjeslucht, staan teksten over het leven van Harry ‘Cuby’ Muskee. Ik lees hoe de naam van de groep tot stand kwam: Cuby was de Engelse variant van de hond Koebie van de buren, Blizzards kwam uit een Engels woordenboek en bekte wel lekker. ‘Muziek is het laatste geheim’, lees ik op een andere koffer. Die tekst zou Cuby wel op zijn grafsteen willen hebben. Volgens hem was de mooiste reis de terugreis. Hij heeft hierbij niet de reis terug naar de sterren in gedachten, maar de reis terug naar zijn huis in Drenthe. ‘Het bevalt me hier steeds beter’, lees ik. ‘Ik hou van de natuur om me heen. In de Randstad wonen de mensen als kippen die elkaar de kont kapot pikken. Ik wil de ruimte.’
Nee, Cuby was bepaald geen ‘stadjer’ zoals ik. Toch vertegenwoordigt hij de wereld waarvan ik in de zestiger jaren graag deel uitmaakte. Lange haren, spijkerbroek, leren jasje, trui, ketting met hanger, kaal getrapte laarzen, sigaretje, lekker bezig met muziek en verder geen getut.
Cuby was ook lekker maf. Hij wilde bijvoorbeeld graag als heerser van Drenthe worden gefotografeerd op een hunebed. Goed voorbeeld doet goed volgen, al is het achteraf spijtig dat we geen fototoestel bij ons hadden toen ik als heerseres van het blije rund op de rug van ‘D’n os’ in Sterksel klom.
Op de een of andere manier vond ik altijd meer herkenning in dingen van Cuby dan van Bowie en dat ervaar ik ook nu weer bij het zien van de diverse Muskee-memorabilia.
De boeken die ter gelegenheid van de expo’s zijn uitgegeven bieden allebei heel veel representatief beeldmateriaal, waarbij de uitgave over Cuby mij meer aanspreekt en dat niet alleen omdat Cuby mij meer zegt dan Bowie, maar vooral ook vanwege het verschil in grafisch design. ‘Window of my eyes, 75 jaar Harry Cuby Muskee’ is speels vormgegeven, ‘David Bowie is’ oogt vooral gelikt. Misschien is juist dat verschil nog wel het meest tekenend voor het gevoel dat ik uiteindelijk bij deze mannen heb. Beide boeken zijn te koop voor € 39,95. Het laat zich raden welk van de twee ik heb gekocht, maar omdat ik Bowie’s muziek absoluut ook weet te waarderen plaats ik hier linkjes naar zowel een nummer van B als van C.
B+C -> zeker gaan zien!
Klik hier om een nummer van David Bowie te beluisteren.
En klik hier voor een nummer van Cuby.
