Betrokken tot het bittere einde – BFD

Grijs en grauw hangt het wolkendek boven Schiphol.
Op de spottersplek bij de McDonalds op Schiphol Noord staat een groepje van drie mensen, gewapend met fotoapparatuur.

‘De hoeveelste 747 is dit nu die eruit gaat?’, vraagt een man in een donkerblauw jack.
‘De zesde al’, bromt zijn gesprekspartner vanonder zijn snor. ‘De M, de O, de K, de A en de P zijn al weg en nu is de D aan de beurt. Het gaat in rap tempo.’
‘Ik heb nog in de BFD gevlogen’, zegt de enige vrouw in het gezelschap. In haar stem klinkt emotie.
‘Deze queen is een recordhoudster onder de Jumbo’s’, meldt de snorremans. ‘135.000 vlieguren op de teller.’ Hij kijkt op zijn smartphone. ‘Nog tien minuten, dan gaat ze.’
‘Waarom vliegt KLM eigenlijk niet met registraties waarin een J voorkomt?’, wil het blauwe jack weten.
‘De J is gereserveerd voor schaalmodellen’, antwoordt de vrouw. ‘En de Q en de X voor flight simulators. Als je tijdens een KLM-vlucht een schaalmodelletje koopt eindigt de registratie geheid met een J.’
‘Ik heb er anders wel een van een MD-11 waarop iets anders staat. Ik meen iets met een D op het eind’, zegt het jack.
‘Oh, dat moet dan de KCD zijn, Floortje’, is de vrouw overtuigd. ‘Maar dat model kwam pas op de markt toen het tijdperk voor de blauwe MD-11’s zo goed als voorbij was. Het is voor een maatschappij niet leuk als er modellen in omloop zijn waarvan het origineel verongelukt is.’

‘Op een Airbus zal je nooit de registratie AOG zien’, merkt de snor op. ‘Die afkorting staat voor Aircraft On Ground.’
‘Nee, dat is geen reclame voor die Scarebus’, lacht het blauwe jack. Hij haalt een rol pepermunt uit zijn zak. Het is een verse rol, hij peutert het zilverpapier los en trekt de wikkel een klein stukje los. ‘Jij één?’, vraagt hij de vrouw, de rol onder haar neus houdend.
Zij tast toe. De snorremans ook.
‘De flight sim van de Airbus A330 heeft bij KLM AOG als registratie’, zegt de vrouw,
‘Geestig’, lacht de snor.

‘Ik zie beweging bij de klaagmuur’, merkt hij op.
‘Klaagmuur?’, reageert het jack verbaasd.
‘Ja, zo noemen ze de geluidwand waarachter wordt proefgedraaid’
De vrouw wijst in de richting waar de eerste bewegingen van de uitgefaseerde 747 zichtbaar zijn. ‘Rechts van dat Transavia-73’tje.’

‘Van deze kist is de staart weer wit gemaakt’, merkt het blauwe jack op. ‘Ik heb er ook zien gaan met alle logo’s er nog op. Welke filosofie hierachter zit?’
‘Die klus is minder eenvoudig op te knappen sinds de decobaai is gesloten’, vertelt de snorremans. ‘Nu moeten de weinige schilders die nog in dienst zijn met hoogwerkers in de weer. Soms lukt het niet de klus op tijd geklaard te krijgen en dan gaat er op de plek van de final destination alsnog de kwast overheen. Een zichzelf enigszins respecterende luchtvaartmaatschappij wordt niet graag geassocieerd met machines die ontmanteld worden.’
Het jack fronst de wenkbrauwen. ‘Maar het is toch nog steeds in één oogopslag te zien dat het een ex-KLM’er is?’
‘Voor kenners wel’, zegt de vrouw. ‘Maar de meeste mensen weten niets van de kleurschema’s die de luchtvaartmaatschappijen voeren. Lezen kunnen de meeste mensen wel, daarom moeten de logo’s eraf. Alhoewel er op Mojave en Victorville tientallen kisten staan met alle logo’s er nog op terwijl ze in een meer dan ellendige staat verkeren.’

De majestueuze jumbo draait in de richting van de Oostbaan.
‘De landingslichten zijn aan, ze hebben take off’, meldt de snor. ‘Jammer van het weer, niet best voor de foto’s.’
Er valt een stilte in het groepje terwijl het geluid van de vliegtuigmotoren aanzwelt. De zo goed als lege machine roteert snel.
‘Daar gaat ze, die goede trouwe BFD’, zegt de vrouw. Opnieuw klinkt emotie in haar stem door. Het vertrek van het vliegtuig, dat binnen enkele seconden in het laaghangende wolkendek verdwijnt, gaat haar duidelijk aan het hart.
‘Weg’, verzucht het donkerblauwe jack. ‘Met slechte condities voor de foto’s.’
De vrouw kijkt op het schermpje van haar camera. ‘Mwah, gegeven de omstandigheden valt het me nog mee.’
Ook de man met de snor bekijkt het resultaat van zijn fotoshots. ‘Deze ziet er goed uit’, stelt hij tevreden vast. ‘Een mooie herinnering voor de captain op de bok. Het is zijn lievelingsmachine. Al meer dan een jaar geleden heeft hij deze vlucht aangevraagd. En gelukkig gekregen.’
‘Zal niet makkelijk voor hem zijn die kist daar achter te laten’ reageert de vrouw. ‘Ik zou het niet graag doen. Al begrijp ik zijn verzoek wel. Want als je werkelijk om iemand of iets geeft, blijf je betrokken tot aan het bittere einde.’

Kopfoto: © Roeland Koning