Hij liet zich door zijn emotie leiden, onze premier, toen hij zei dat hij raddraaiers die tijdens de jaarwisseling hulpverleners belaagden, ‘het liefst persoonlijk in elkaar zou slaan.’
Tja, dat doen die raddraaiers ook, door emotie geleid overgaan tot het gebruik van geweld.
In het tv-programma Buitenhof stelde de minister-president zich ‘ontzettend verantwoordelijk’ te voelen voor het personeel bij de politie, ambulance en brandweer. Hij ‘zou ze het liefst omhelzen voor alles wat ze doen.’
Ik kan me zo voorstellen dat deze mensen, die al jaren keihard werken voor te weinig loon, niet zitten te wachten op een hug van Mark Rutte.
Keihard werken is het adagium van Rutte en zijn aanhang. Als je maar keihard werkt is succes verzekerd, alles is immers maakbaar.
Opmerkelijk genoeg deelt de VVD dat steevaste geloof in de maakbaarheid met aanhangers van New Age.
Alles maakbaar?
Het leven verandert door ziekte en dood, door scheiding en verlies.
En een goed stel hersens in deze maatschappij veel meer wordt gewaardeerd dan een paar gouden handen of een toegewijd hart.
Nee, er valt niet in te tekenen op een succesvolle levensweg.
Keihard werken de oplossing?
In oktober 2018 meldde het Sociaal Cultureel Planbureau in een rapport dat het aantal mensen dat werkt maar tegelijkertijd in armoede leeft, in Nederland stijgt. Van alle werkenden is 4,6 procent arm, dat zijn zo’n 320.000 mensen. Van hen werken er 175.000 in loondienst en 145.000 als zelfstandige.
De dagelijkse boodschappen en het openbaar vervoer zijn anno 2019 duurder. De BTW steeg met drie procent, de energierekening pakt fors hoger uit, de gemeentelijke lasten zijn flink omhoog gegaan en ook voor de ziektekostenverzekering moet meer worden betaald.
Maar nee, als je Rutte moet geloven krijg je dankzij de verlaagde belastingtarieven toch echt meer te besteden.
Ooit beloofde hij iedere hardwerkende Nederlander duizend euro. Vier jaar later bood hij zijn excuus aan omdat hij zijn belofte niet had waargemaakt. Wat die belofte wel duidelijk maakte is dat Rutte vooral mensen in loondienst als harde werkers beschouwt.
Aan wegbezuinigde mensen die als vrijwilligers en mantelzorgers hun waardevolle, onmisbare bijdrage leveren aan onze maatschappij, dacht hij geen moment toen hij de kiezers die extra inkomsten in het vooruitzicht stelde. Ook de kleine zelfstandigen telden voor hem hierbij niet mee.
Wel speelde hij het klaar dat mensen langer keihard moeten werken.
Denk nou niet dat dit alleen geldt voor degenen die na 30 september 1957 het levenslicht zagen. Ook de laatsten van de zo dikwijls alleen maar als profiteurs afgeschilderde babyboomgeneratie moeten niet alleen vrijwel twee jaar wachten op hun AOW, maar hiervoor ook gewoon blijven betalen terwijl de premie hiervoor, evenals bij al die mazzelende babyboomers sinds hun 21ste is ingehouden op hun loon.
Heb je als gevolg van leeftijd of migratieachtergrond een achterstand tot de arbeidsmarkt? Dan moet je ‘je invechten’.
Nee, onze premier is niet vies van spierballentaal. Alhoewel, het ‘Pleur op’ dat hij in 2016 in het tv-programma Zomergasten nog bezigde, verzwakte hij een half jaar later in een schrijven aan alle Nederlanders tot ‘Doe normaal of ga weg’.
Maar wat is normaal als het er werkelijk op aankomt?
Je door je emotie laten leiden en daarmee vanuit een ontzettend verantwoordelijkheidsgevoel voor eigen rechter spelen?
‘Normaal is minimaal dat je een ander niet in de weg zit’, stelde Rutte in 2017 in een in de Volkskrant gepubliceerd interview.
Met zijn beleid dat garant staat voor een toenemende tweedeling tussen rijk en arm, zit hij vele anderen wel degelijk in de weg. De privatisering zou allen meer welvaart brengen, maar alleen de aandeelhouders en CEO’s spinnen goed garen bij deze gang van zaken.
De pensioenen stijgen al jaren niet mee met de inflatie. In veel gevallen is er zelfs op gekort. Zo zijn er voor de ouderen onder ons al vele procenten aan koopkracht verloren gegaan.
De bezuinigingsdrift op de zorg leidt tot schrijnende situaties bij mensen die toch echt deel uitmaken van onze Nederlandse samenleving.
Ruttes tribalisme ten voordele van de eigen bloedgroep is ronduit stuitend.
Met zijn populistische spierballentaal probeert hij in de smaak te vallen bij een andere bloedgroep, ooit ontstaan binnen zijn eigen stam. Niet meer dan een smakeloos trucje waarmee hij wil laten merken dat hij deze mensen wel degelijk begrijpt, dezelfde taal zelfs spreekt. Hij verschijnt nog net niet in een geel hesje.
Hij ziet Nederland als een teer vaasje dat we met 17 miljoen gewone en bijzondere mensen vasthouden. Ik zie hem als een olifant in een porseleinkast.
Kopfoto: © Lieneke Koornstra
