DE LAATSTE. BYE BYE PAX 747. In koeien van letters zijn die woorden aangebracht voor de raampjes in de Businessclass van de laatste KLM-Boeing 747 waarmee passagiers werden vervoerd.
Voor de fans van dit vliegtuig die zich op de spottersplaats bij de Buitenveldertbaan hebben verzameld om DE LAATSTE uit te zwaaien, zijn de letters niet te zien, hun grootte ten spijt.
Het moment waarop de PH-BFV ‘Vancouver’ haar thuishaven voorgoed verlaat, geeft als gevolg van de coronapandemie geen aanleiding tot een feestje en het waterkoude weer werkt daar ijverig aan mee.
‘Echt drie keer ruk dat ze van de Oostbaan vertrekt’, verzucht een man vanonder zijn capuchon. ‘Dat betekent een gigantische bak tegenlicht en dus slechte platen.’
‘Ze zal ook heel snel loskomen’, meent de man die naast hem staat. ‘Een enkeltje Teruel, daar hoeft niet veel peut voor mee.’ Zijn windjack hangt open, alsof de tot op het bot doordringende koude geen vat op hem heeft.
Een man met een wit petje mengt zich in het gesprek. ‘Waarom gaat het op het laatste moment die kant op met haar? Alle blauwe 747’s die eerder naar Teruel gingen zijn daar gesloopt.’
‘Helemaal waar’, zegt de capuchon. Snel maakt hij een foto van een binnenkomende Embraer 190 in SkyTeam-livery. ‘Maar vergeet de PH-MPQ niet. Na vijf jaar Spaans stof happen ontkwam die toch mooi aan de slopershamer. Nu is ze in dienst bij Longtail, na eerder voor Rubystar te hebben gevlogen. Vorige maand kwam ze nog in het nieuws. Als gevolg van een motorstoring raakte ze onderdelen kwijt boven Limburg.’
‘Ja, dat was wel even een gevalletje slordig’, komt ook een grijs gesjaalde man een woordje meepraten. ‘Wat de BFV betreft, zij wordt toch net als de BFT en de BFW naar een volledige vrachtconfiguratie omgebouwd om daarna door te vliegen bij Longtail?’
‘Allemaal vraagtekens’, reageert de capuchon. ‘Ik zoek geregeld op het internet naar de BFT en de BFW, maar geen spoor meer van te vinden. Ja, een keer een foto die op Tel Aviv is gemaakt. Maar verder?’
‘De BFV zou eerst toch naar Stansted gaan?’, brengt het witte petje in herinnering.
‘Ja, zou. In plaats van op een welverdiend afscheidsfeestje worden we getrakteerd op een steeds weer wat anders show’, gromt de capuchon.
‘Ik snap niet dat wat bij Qantas, British Airways, Virgin Atlantic en China Airlines wél kon, bij KLM niet kan’, zegt de petman. In zijn stem klinkt de nodige teleurstelling door.
‘KLM vindt het nou eenmaal geen goed idee om feest te vieren’, stelt het openhangende windjack. ‘Greenpeace heeft proberen te voorkomen dat KLM bij Vadertje Staat aan het infuus ging, weet je nog? Nederland is geen luchtvaart minnend land. Daarom hebben we ook geen MD-11 hier kunnen houden. Idem dito de PH-KBX en de Catalina.’
‘Eerder deze maand bekladden een stel van die milieugekkies nog een Boeing 777 van Air France met groene verf. Om te vergroenen, heette het. Een luchtvaartmaatschappij moet zich toch niet laten intimideren door dergelijke idioten?’ Ter ondersteuning van zijn statement wijst het witte petje naar zijn voorhoofd. ‘Decennialang was de 747 het vlaggenschip van vele luchtvaartmaatschappijen. Ook van KLM. En dan mag er nu zelfs geen wingroll af? Absurd.’ Opnieuw gaat de wijsvinger van de petman richting zijn voorhoofd. ‘Ik denk zomaar dat afscheidsvluchten nog best een flinke dot geld in het blauwe laatje hadden kunnen brengen.’
‘KLM krijgt een herkansing als ze afscheid neemt van haar 747-400-ERF’s’, oppert het openhangende windjack grinnikend. Hij richt zijn camera op een blauwe 737-700 die haar wielen aan de grond zet. ‘Ook een uitstervend ras. Twee van die werkpaarden zijn al van een witte jas voorzien.’
‘De A330 wordt geleidelijk aan ook uitgefaseerd’, zegt de grijze sjaal. ‘Het zal mij benieuwen hoeveel aandacht daarvoor komt.’
Het witte petje wijst naar enkele geparkeerd staande vliegtuigen. ‘Daar staat de eerste met een witte staart.’
‘Die speelde eind vorig jaar nog tikkertje met de BFV’, memoreert de grijze sjaal.
‘Er is een Triple van FedEx in aantocht’, meldt de capuchon. ‘Meteen maar even platen nu we hier toch zijn. Het is het eerste Schiphol-bezoek van deze 777.’
‘FedEx vliegt nog altijd met de DC-10 en de MD-11. Waren ze maar met een van die machines gekomen, veel interessanter’, meent het openhangende jack. Toch laat hij de kans om de nieuwkomer te fotograferen niet glippen.
‘Ik zie beweging in de BFV’, merkt het witte petje op. Hij wijst in de richting van hangar 11.
‘Ze gaat als KL9879 met callsign KLM747’, zegt het openhangend windjack terwijl hij op het schermpje van zijn smartphone kijkt.
‘We boffen dat de zon het laat afweten’, verzucht de capuchon. ‘Geen ellende met tegenlicht.’ Hij richt zijn camera op de BFV die inmiddels op startvergunning wacht.
‘Daar komt ze!’, roept de grijze sjaal.
Een nevel van opspattend water vormt zich achter de vertrekkende Jumbo terwijl het geluid van haar motoren steeds verder aanzwelt. Algauw komt het vliegtuig los. Statig, zoals alleen een 747 dat kan, kiest ze het grijs en grauw gestemde luchtruim. Toch kan de zon het niet laten haar af en toe te beschijnen met een van haar stralen, voordat ze geheel in de wolken verdwijnt.
‘Een historisch moment’, besluit het witte petje.
‘Zeg dat’, deelt de capuchon zijn mening. ‘Precies vijftig jaar en twee maanden hebben we van KLM’s 747’s in passagiersuitvoering kunnen genieten. Gelukkig zijn we er nog drie rijk in vrachtuitvoering.’
© Rien Moerland
De mannen zijn alweer thuis als het vliegtuig Teruel nadert. Op de schermpjes van hun smartphones zien ze dat de flight crew het vliegtuig alsnog haar een ode brengt. Voordat de piloten haar aan de grond zetten laten ze haar een hart tekenen in het luchtruim. Welverdiend!
Kopfoto: © Michel van de Mheen
